مشاعره :

[هلاله]

روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست
منت خاک درت بر بصری نیست که نیست

ناظر روی تو صاحب نظرانند آری
سر گیسوی تو در هیچ سری نیست که نیست

تو که از مرگ و حیات، این همه فخری و مباهات

علی ای قبله حاجات

گویی آن دزد شقی تیغ نیالوده به سمّی

بابی انت و امّی

گویی آن فاجعه ی دشت بلا هیچ نبوده است

درِ این غم نگشوده است

سینه ی هیچ شهیدی نخراشیده به سمّی

بابی انت و امّی
استاد شهریار