مشاعره :

[Mosi-SIKO]

مرا از مهر خود یاری کن ای دوست
براین غمدیده غمخواری کن ای دوست

کلا انتخاب شعر هات خوب بود و آخری از همه بهتر

تو مرا اکنون با یاد گذشته خواندی
تهمت شاعری دوووور بر پیکرم نهاندی

[M3nTaL]

تو مرا اکنون با یاد گذشته خواندی
تهمت شاعری دوووور بر پیکرم نهاندی

يا رب مرا ياري بده ، تا سخت آزارش کنم
هجرش دهم ، زجرش دهم ، خوارش کنم ، زارش کنم


از بوسه هاي آتشين ، وز خنده هاي دلنشين
صد شعله در جانش زنم ، صد فتنه در کارش کنم

سیمین بهبهانی

[shoshor]

يا رب مرا ياري بده ، تا سخت آزارش کنم
هجرش دهم ، زجرش دهم ، خوارش کنم ، زارش کنم


از بوسه هاي آتشين ، وز خنده هاي دلنشين
صد شعله در جانش زنم ، صد فتنه در کارش کنم

سیمین بهبهانی

میازار موری که دانه کش است که جان دارد جان شیرین خوش است

[M3nTaL]

میازار موری که دانه کش است که جان دارد جان شیرین خوش است

تویی دریا منم ماهی چنان دارم که می*خواهی

بکن رحمت بکن شاهی که از تو مانده*ام تنها

مولوی

[shoshor]

تویی دریا منم ماهی چنان دارم که می*خواهی

بکن رحمت بکن شاهی که از تو مانده*ام تنها

مولوی

آن چنان غرق تو بودم که خودم یادم رفت
خیره در چشم تو آنقدر که غم یادم رفت

نذر چشمان تو هر شب به حرم می رفتم
محو چشمان تو بودم که حرم یادم رفت

[M3nTaL]

آن چنان غرق تو بودم که خودم یادم رفت
خیره در چشم تو آنقدر که غم یادم رفت

نذر چشمان تو هر شب به حرم می رفتم
محو چشمان تو بودم که حرم یادم رفت

تا به فراق خو كنم صبر من و قرار كو؟
وعده ي وصل اگر دهد طاقت اتظار كو؟


كلجاري

[shoshor]

تا به فراق خو كنم صبر من و قرار كو؟
وعده ي وصل اگر دهد طاقت اتظار كو؟


كلجاري

وقتی به یاد نام شما آب میخوریم

انگار جای آب می ناب میخوریم

مردم به نرخ روز میخورند نان

ما نان به نرخ حضرت ارباب میخوریم

[M3nTaL]

وقتی به یاد نام شما آب میخوریم

انگار جای آب می ناب میخوریم

مردم به نرخ روز میخورند نان

ما نان به نرخ حضرت ارباب میخوریم

من یاد تو را سجده کنم ای صنم اکنون

برخیز و بیا خود بت بتخانه من باش..

دانی که شدم خانه خراب تو حبیبا

اکنون دگر آبادی ویرانه ی من باش..

مهدی اخوان ثالث

[SABER.]

من یاد تو را سجده کنم ای صنم اکنون

برخیز و بیا خود بت بتخانه من باش..

دانی که شدم خانه خراب تو حبیبا

اکنون دگر آبادی ویرانه ی من باش..

مهدی اخوان ثالث

شهرِ دل را با تو تابان می ڪنم قدری بمان
با غزل همواره طوفان می ڪنم قدری بمان
در هوایت پرزنان هستم، همیشہ در پی اَت
گر روی این دیده گریان می ڪنم قدری بمان

[M3nTaL]

شهرِ دل را با تو تابان می ڪنم قدری بمان
با غزل همواره طوفان می ڪنم قدری بمان
در هوایت پرزنان هستم، همیشہ در پی اَت
گر روی این دیده گریان می ڪنم قدری بمان

نردبان این جهان ما و منی ست

عاقبت این نردبان افتادنی ست

لاجرم هر کس که بالاتر نشست

استخوانش سخت تر خواهد شکست

مولوی