جست و جو:

از دوست به یادگار دردی دارم
ان درد به هزار درمان ندهم

نـــازنـــیـــنـــا مـــا بـــه نـــاز تـــو جــوانــی داده ایــم
دیــگــر اکــنــون بــا جــوانــان نــازکــن بـا مـا چـرا

اگر به زلف دراز تو دست ما نرسد/گناه بخت پریشان ودست کوته ماست

من شمع جان گدازم تو صبح جان فضایی/سوزم گرت نبینم میرم چو رخ نمایی

بر استان جانان گر سر توان نهادن/گلبانگ سر بلندی بر اسمان توان زد

دیدی که مرا هیچ کسی یاد نکرد
جز غم که هزار افرین بر غم باد

می رسد روزی که شرط عاشقی دلدادگیست
ان زمان هر دل فقط یک بار عاشق میشود

تا چند بسته ماندن در دام خود فریبی /با غیر اشنایی با اشنا غریبی

تا بوده چشم عاشق در راه یار بوده ...................... بی انکه وعده باشد در انتضار بوده

نسیم زلف جانان کو که چون برگ خزان دیده

بـه پـای سـرو خـود دارم هـوای جـانـفـشـانی را

نرگسی بو می کنم آیینه روشن می شود

یاوری الحق که خوش پیمان تر از پیمانه نیست