مشاعره :

تا چند بسته ماندن در دام خود فریبی /با غیر اشنایی با اشنا غریبی

یک یک زنی داشتم / دو دوسش می داشتم ؛

سه سپاه دانش / چار جاره نداشتم ؛

پنج پنجه آفتاب / شیش شیشه عمرم .

.

.

.

می رسد روزی که شرط عاشقی دلدادگیست
ان زمان هر دل فقط یک بار عاشق میشود

دل بنهند برکنی توبه کنند بشکنی این همه خود تو میکنی بی تو بسر نمیشود

دیدی که مرا هیچ کسی یاد نکرد
جز غم که هزار افرین بر غم باد

در هوایت بی قرارم روز و شب
سر ز پایت بر ندارم روز و شب

بر استان جانان گر سر توان نهادن/گلبانگ سر بلندی بر اسمان توان زد

در طلب زهره رخ ماه رو
می نگرد جانب بالا دلم

من شمع جان گدازم تو صبح جان فضایی/سوزم گرت نبینم میرم چو رخ نمایی

یار مرا غار مرا عشق جگرخوار مرا
یار تویی غار تویی خواجه نگهدار مرا